Zuid Vietnam

Na Cambodja te hebben verlaten (uiteindelijk nog heerlijk 4 dagen aan Otres Beach gelegen) zijn we ons nieuw avontuur in Vietnam aangegaan. Van Sihanoukville (Cambodja) hebben we de bus gepakt richting Ho Chi Minh (Saigon). Zodra we de grens overwaren, merkten we gelijk dat Vietnam een heel stuk meer ontwikkeld is dan Cambodja. Ik moet zeggen, dat ik erg onder de indruk ben. Hele vriendelijke mensen, en ze doen erg hun best om er iets van te maken. Ze zijn dan ook al aardig onderweg.

Tijdens de busreis hebben we 2 jongens uit Australie ontmoet, waarmee we een gehele week mee om zijn gegaan.
We zijn in Saigon naar een oorlogsmuseum geweest, en hebben de bekende Tour of Duty tunnels in Ku Chi bezocht. Het oorlogsmuseum was zeer indrukwekkend, omdat je hier werd geconfronteerd met het verhaal hoe de Vietnameese bevolking de oorlog destijds (en nog) heeft ervaren. Ik ga jullie niet opzadelen met een stukje geschiedenis, maar wat we gezien hebben waren gevolgen van de inzet van de chemische wapens van Amerika. In sommige gebieden worden nog steeds kinderen geboren met afwijkingen. Een triest verhaal, ondanks dat de Vietnamezen de Amerikanen toch wisten te verdrijven. Helemaal gewonnen hebben ze niet, er zijn destijds 3 miljoen mensen gesneuveld, waarvan 2 miljoen onschuldige burgers (waaronder ook kinderen). Verder zijn er destijds nog 300000 mensen als vermist opgegeven.

De volgende dag, zoals gezegd, hebben we de tunnels in Ku Chi bezocht. Deze tunnels waren in de periode dat ze oorlog hadden met de Fransen, enkele jaren eerder dan met Amerika, aangelegd. Hiervan hebben ze later dus geprofiteerd, om de Amerikanen te verslaan. Zelf zijn we ook op 6 meter diepte door de gangenstelsels gekropen. Een hele ervaring, en zeker niet bedoeld voor mensen die Klaustrofobisch zijn.

De volgende dag zouden we richting het badplaatsje Mui Ne gaan, maar ik kon het niet laten om nog even op stap te gaan. Samen met de Ozzies een geweldige avond gehad. Tot half zeven s'ochtends doorgefeest, en om half 8 zaten we al weer in de bus richting Mui Ne. Een heerlijke nachtrust van welteverstaan een half uur gehad. Helaas kwamen we er in de bus achter dat we, samen met een van de Ozzies, van onze camera's waren ontvreemd. Toen we naar het hotel waren gelopen kwamen er enkele tientallen dames (hoertjes) op ons af en hingen aan ons lichaam, of we ze mee naar de kamer wilde nemen. Op professionele wijze hebben ze onze camera's gestolen. Balen, want er zijn zo'n 150 foto's verloren gegaan.

Op het strand van Mui Ne heerlijk bijgekomen, maar waar Mike een kleine voedselvergiftiging heeft opgelopen. Na 3 dagen zijn we richting het plaatsje Dalat gegaan, wat op zo'n 1500 m hoogte licht. Een prachtig dorpje, waar een heleboel te bezichtigen was. We zijn hier 2 nachten gebleven, en hebben daar een scootertje gehuurd om ons te verplaatsen. We hebben hier van de natuur en omgeving genoten en hebben 3 watervallen bezocht. Waarvan we er 1 helemaal naar beneden zijn gelopen. Een aardige klim, maar zeker de moeite waard. Einde van de middag de scooter weer terug ingeleverd, maar uiteraard niet voordat we er nog even mee hebben lopen scheuren. Hij liep ten slotte zo'n 80 km per uur, en voor mij is het zeker 10 jaar geleden dat ik op zo'n ding heb gezeten.
Op mijn vorig berichtje heb ik trouwens een foto geplaatst hoe dat er hier spullen, in dit geval zelfs varkens, verplaatst worden. 1 op de 4 mensen hebben hier een brommertje om zichzelf te verplaatsen. Toen we in Saigon waren, wisten we dan ook niet wat we zagen. Een hele mierenmassa met brommers en scooters. Ik begreep dat er bij jullie laatst iets over in de krant heeft gestaan:

Men begint het verhaal met: om het te kunnen geloven, moet je het gezien en gehoord hebben.
Het monotone geluid van duizenden brommers die tegelijk, en door elkaar heen, door de Vietnamnesese steden rijden. Dat geluid lijkt op een zwerm zoemende bijen.
Brommers volgepakt met van alles en nog wat. Met mensen, eenden, jonge buffels, varkens, kokosnoten, pvc-buizen, glazen wanden, kratten Heinikenbier en wasmachines of koelkasten!
Valt er even niks te vervoeren, dan is de brommer een meubelstuk op straat, waarop je zit te kijken, te bellen of de krant te lezen.
Heeft men een scooter, dan staat deze zelfs midden in de woonkamer geparkeerd!

Dit is dus inderdaad de ervaring die wij ervan hebben meegekregen. Zo begreep ik ook dat er op het moment in Cambodja het eerste openbare proces tegen een voormalig leider van een geheime gevangenis van de Rode Kmer begonnen is, waar menigeen gemarteld en vermoord is.

Op het moment zitten we in Nha Trang, wederom aan het strand, waar we een paar dagen willen relaxen. Ditmaal hebben we een luxe appartementje gehuurd, om even fatsoenlijk te kunnen douchen, scheren en slapen. Nha Trang zou een toeristische badplaats moeten zijn, dus hopelijk weer een keertje stappen met de backpackers.
Vanuit Nha Trang willen we het vliegtuig pakken richting het noorden, naar Hanoi. Daarvan willen we de prachtige eilanden (zo'n 3000) van Halong Bay gaan bezichtigen.

Helaas een beperkt aantal foto's, maar inmiddels een nieuwe camera aangeschaft, dus dit komt de volgende keer zeker weer goed.
De groeten!!!